اثر محافظتی ملاتونین بر تغییرات هیستولوژیک بیضه موش بالغ تحت درمان با بوسولفان

زمینه و هدف:اثرات سیتوتوکسیک شیمی درمانی و اثرات آن در قدرت باروری، از نظر بالینی حائز اهمیت است. ملاتونین، هورمون غده اپی فیز به عنوان آنتی اکسیدان شناخته شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات محافظتی ملاتونین روی اختلالات اسپرماتوژنز ناشی از درمان با بوسولفان با کمک ارزیابی های بافت شناسی بافت بیضه می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر روی 32 موش نر بالغ 8 هفته انجام شد. حیوانات در چهار گروه شامل گروه کنترل دریافت کننده dmso گروه 2، دریافت کننده تک دوز mg/kg20 بوسولفان به صورت داخل صفاقی و گروه 3 با mg/kg10 ملاتونین برای 5 روز به صورت داخل صفاقی درمان شدند. گروه 4 به دنبال تجویز mg/kg20 بوسولفان، به مدت 5 روز ملاتونین دریافت می کرد. 35 روز پس از شروع درمان، بیضه همه حیوانات از بدن خارج شد و ارزیابیها از طریق مشخص نمودن نمره بندی جانسون، مطالعات مورفومتری لوله های سمی نیفروس، تخمین حجم سلول های لیدیگ و شمارش سلول های زایا انجام شد. آنالیزهای آماری با کمک روش anova انجام گرفت و سطح آماری 05/0p< معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: موش های تحت درمان با بوسولفان در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی دار در ارزیابیها براساس معیار نمره بندی جانسون و کیفیت اسپرماتوژنز نشان دادند (001/0p<). پارامترهای کمی لوله های سمی نیفروس (05/0p<) و حجم هسته سلول های لیدیگ به طور معنی دار در گروه دوم در مقایسه با کنترل کاهش داشت. در حالیکه ملاتونین در گروه 4، باعث طبیعی شدن قابل توجه پارامترهای لوله های سمی نیفروس (p05/0p<)، حجم هسته سلول های لیدیگ (001/0p<) و نتایج ارزیابی براساس معیار جانسون (001/0p<) در مقایسه با گروه 2 شد. ملاتونین تعداد همه سلول های زایا را در گروه 4 در مقایسه با گروه 2 به صورت معنی دار (p05/0p<) افزایش داد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که ملاتونین دارای اثر محافظتی روی آسیب های بیضه القاء شده با بوسولفان است، هرچند که مکانیسم نامشخص است. احتمالاً این عمل از طریق کاهش آسیب های اکسیداتیو صورت می گیرد.